Badpaviljoen - Monument
Het Badpaviljoen is een iconisch gebouw in de duinen van Domburg. Het originele Badpaviljoen werd op de huidige locatie opgericht in 1837 en fungeerde als koffie- en badhuis. Dit paviljoen, ontworpen in een classicistische stijl door de Middelburgse architect Gerardus Grauss (1807-1882), bestond uit één grote zaal.
In 1889, op verzoek van de Domburgsche Zeebadinrichting, is het originele gebouw vervangen door het huidige paviljoen. Dit gebouw, in de uitbundige stijl van de Hollandse neorenaissance, werd ontworpen door de Middelburgse architect Johannes van Nieukerken (1854-1913), die ook het nabijgelegen Villa Carmen Sylva heeft ontworpen. Aannemer Johannes Hornstra (1850-1908) realiseerde de bouw voor 33.000 gulden (ongeveer €15.000). Door de plaatsing van het nieuwe gebouw vóór het oude paviljoen ontstond er een souterrain in de duin. Het nieuwe paviljoen omvatte faciliteiten zoals een grote concert- en kuurzaal, een conversatiezaal, een biljartzaal, een herenleeszaal, een damesalon, veranda's aan beide zijden en een ruim terras aan de zeezijde.
Het paviljoen trok in eerste instantie Zeeuwse notabelen en Europese hoogwaardigheidsbekleders die Domburg bezochten om de beroemde arts J.G. Mezger (1838-1909) te consulteren. Later werd het ook een geliefde ontmoetingsplek voor de Nederlandse adel en, met name na de Eerste Wereldoorlog, de welgestelde middenklasse. Onder leiding van directeur Paul Elout (1873-1958), echtgenoot van schilderes Mies Elout-Drabbe (1875-1958), organiseerde de Domburgsche Zeebadinrichting er diverse evenementen zoals dansavonden, kinderbals, concerten en lezingen. In deze periode kon men er bijvoorbeeld de historicus Johan Huizinga (1872-1945) tegenkomen als sneltekenaar en sprookjesverteller, en de componist en schilder Geert von Brucken Fock (1859-1935) als pianist.
In de jaren zeventig begon het paviljoen te verpauperen, maar in 1983 werd het officieel erkend als nationaal rijksmonument. Het gebouw functioneerde tot 1995 als restaurant, waarna het dreigde te vervallen. In 1998 werd het echter gekocht door een projectontwikkelaar en in 2008 volledig gerestaureerd en uitgebreid naar ontwerp van de Larense architect Egbert Hoogenberk (1950). Naast de (herbouwde) Grote Zaal omvat het complex nu een restaurant en negen grote privéappartementen, die uiteindelijk zijn samengevoegd tot zeven appartementen, waarvan zes met zeezicht. Destijds behoorden deze tot de duurste appartementen van Nederland, met vierkante meterprijzen die significant hoger lagen dan die van een Amsterdams grachtenpand. De feestelijke heropening vond plaats op 11 juni 2008, verricht door minister-president Jan Peter Balkenende.
Kenmerken
Naam: Badpaviljoen
Bouwjaar: 1889, uitbreiding 2008
Rijksmonument: Sinds 1983
Toegankelijk voor publiek: Alleen het restaurant is geopend voor het publiek. De appartementen zijn privébezit, worden niet verhuurd en zijn (vanbinnen) niet te bezichtigen.
Verder is Badpaviljoen nabij de volgende bezienswaardigheden: Villa Carmen Sylva (±60 m), Galerie Zeevonk (±200 m), Spa Domburg (±250 m), Oude Stadhuis (±250 m) & Marie Tak van Poortvliet (±300 m).
Badpaviljoen